ماهی کپور ژاپنی(ماهی قرمز هفت سین) که کویی KOI نام دارد، بنا به طبیعتش، می تواند نسبت به اندازه محیط اطرافش، بزرگ شود. در یک تشت کوچک، معمولاً بزرگتر از پنج شش سانتیمتر نیست اما اگر در یک دریاچه بیفتد، می تواند سه برابر بزرگ شود.
آدم ها نیز به همین سان می توانند متناسب با محیط اطراف شان بزرگ شوند. اما در مورد آنها، مشخصات فیزیکی مطرح نیست، رشد احساسی، روحانی و فکری مطرح است.
همانگونه که ماهی کویی مجبور است به خاطر رشد خودش، حد و مرز دنیای خودش را بپذیرد، ما هم می توانیم مرز رویاهای خود را تشخیص بدهیم. اگر ماهی هستیم و بدن ما از تشت محیط اطرافمان، بزرگ تر است و نمی توانیم خود را با آن تطبیق دهیم، پس باید به جستجوی اقیانوس برخیزیم، هر چند این تغییر نامطبوع و دردآور باشد.
تشت سازمانی افکارتان و کارکنان تان را کوچک نگاه ندارید. با رویاپردازی و نشان دادن افق های وسیع تر و ایجاد فضای مناسب به همراه امکانات لازم، به کارکنان تان اجازه رشد و بالندگی دهید. کوتوله پروری نکنید.
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
متاسفانه بعضی از سازمان ها افراد نخبه را استخدام می کنند ولی امکان زیادی جهت رشد آنها را نمی دهند. همین امر به خروج نخبه ها از کشور کمک زیادی کرده است.