آیا تابحال به خاطر معده‌تان بطور ناگهان دچار اضطراب شده‌اید یا احساس کرده‌اید که مشکلی وجود دارد؟ ما می خواهیم دلایل علمی این مورد را بررسی کنیم. این احساس اضطراب در اثر ارتباط میکروب‌های معده با مغز پدید می آید و عصب «واگوس» نقش اصلی را در این ارتباط بر عهده دارد.

حالا بگذارید ببینیم چه اتفاقی باید در معده روی بدهد تا سیگنال‌هایی را به مغز بفرستد که نتیجه آن بروز مشکلاتی مثل افسردگی یا اضطراب می شود. شواهد علمی از وجود رابطه‌ای قوی میان بیماری‌های مزمن و التهاب حکایت دارد. التهاب در بیشترین حالت ریشه در معده دارد. انتخاب غذا منجر به استرس اکسایشی شده و زمینه را برای پیدایش مشکلاتی مثل افسردگی، اضطراب، چاقی و غیره فراهم  می سازد. سلامت معده مستقیما بر سلامت مغز تاثیر می گذارد. معده از طریق انتقال دهنده‌های عصبی با دستگاه ایمنی و مغز ارتباط برقرار می کند. یکی از کارکردهای انتقال دهنده‌های عصبی این است که یک سری پیام‌های کلیدی به مغز می فرستند. ماحصل این پیام‌ها، بروز اثرات گوناگون در بدن می باشد.

سروتونین و دوپامین برخی از مشهورترین انتقال دهنده‌های عصبی هستند که با ایجاد وضعیت روانی خوب در ارتباط اند. در واقع، اگرچه عده زیادی بر این باورند که سروتونین عمدتا در مغز تولید می شود، اما یافته‌ها نشان می دهد که تا ۹۰ درصد از سروتونین در معده به تولید می رسد. «هلن مسر» کارمند ارشد پزشکی در ویوم گفت: «باکتریهای معده اکثر انتقال دهنده‌های عصبی موجود در بدن ما را تولید و مصرف می کنند.»

اساسا اگر معده مقدار کافی از مواد شیمیایی مثل سروتونین را تولید کند که در وضعیت روانی مثبت نقش دارند، در این صورت سیگنال‌هایی را به مغز خواهد فرستاد که به فواید متعددی نظیر سیری و خواب بهتر منجر خواهد گردید. اما شرایط پیچیده‌تر از آن است. پس چه تاثیری بر معده گذاشته می شود تا مجبور به تولید انتقال دهنده‌های عصبی خوب و سایر موادی که در ایجاد احساس بهتر در مغز نقش دارند، شود؟ قسمت اعظمی از این احساس به خوردن غذاهای مناسبی بستگی دارد که معده به آنها نیاز دارد. غذاهایی که می خوریم، بر ترکیب میکروب‌های ما تاثیر می گذارند و در عوض، فراورده‌هایی را که معده‌مان تولید می کند، تغییر می دهد.

برای مثال، یک رژیم غذایی چرب می تواند باعث فعال شدن باکتری‌های بدی شود که آن نوع غذاها را دوست دارند. این موجودات زنده دوست‌دار فست فود یک سری ترکیبات الهتابی ایجاد می کنند و زمینه‌ساز بیماری‌های مزمن می شوند. واقعیت این است که معده واقعا منحصر بفرد است؛ حتی منحصربفردتر از اثر انگشت‌تان. پی بردن به این نکته حائز اهمیت فراوانی است که هیچ غذایی را نمی توان غیرالتهابی در نظر گرفت. بسته به ترکیب میکروبیوم معده، غذایی که یک فرد را درمان می کند، می تواند باعث بروز التهاب در شخصی دیگر بشود.

معده برای تولید مواد مغذی مورد نیاز بدن به متابولیزه کردن غذا می پردازد و می تواند البته توکسین‌ها و سموم مضری را تولید کند که التهاب را به وجود می آورند. شاید آن اسفناجی که به شما گقته شده در تمام طول عمر خود بخورید، حالا برایتان سالم و مفید نباشد. رژیم غذایی مخصوص فرد این اجازه را به معده می دهد تا از تولید ترکیبات التهاب‌آور خودداری کرده و در عوض به تولید ترکیبات سالمی نظیر بوتیرات و انتقال دهنده‌های عصبی بپردازد که تاثیر مثبتی بر مغز و ذهن می گذارند. باکتری‌های موجود در معده ویتامین‌ها و مواد مغذی مورد نیاز مغز را برای ارائه عملکردی مناسب آن تولید می کنند.

دکتر «مسیه» بیان کرد: «تولید انتقال دهنده عصبی در مغز به ویتامین‌های مشخصی بستگی دارد. فولیک اسید یکی از آن ویتامین‌هاست. مغز ما وابستگی زیادی به فولیک اسید دارد و باکتری‌های ما آن را برایمان می سازند. اگر مغز به مواد مغذی مورد نیازش دسترسی نداشته باشد، سیگنال‌های عصبی با کاهش سرعت عملکرد روبرو شده و بخش‌های مختلف مغز در برقراری ارتباط موثر به مشکل جدی برمی خورند.» برای اینکه بفهمید میکروبیوم منحصربفردتان به چه چیزی نیاز دارد، بهترین روش این است که معده تان آزمایش شود. ویوم، جایی که دکتر مسیه در آنجا کار می کند، یک روش توالی RNA توسعه داده است که مقرون به صرفه بوده و به درستی ارگانیسم‌های فعال در معده را مورد شناسایی قرار می دهد.

ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: futurism.com