بسیاری از مردها (خصوصاً) و زنها متوجه ناخرسندی و نارضایتی همسرشان از زندگی اشتراکی نمی‌شوند. علایم و نشانه‌های زیر می‌توانند زنگ خطرهایی برای ارتباط و زندگی اشتراکی باشند و بایستی هر چه سریعتر اقدام مناسبی به عمل آورد:

– شما کمتر به هم لبخند زده و با هم اوقات شادی‌بخش کمی دارید و کمتر ابراز علاقه و محبت می‌کنید (نظیر نوشتن یادداشت عاشقانه، دادن هدیه، حتی گل و …).

– با دیگران راحت‌تر و بیشتر می‌توانید صحبت کنید تا همسرتان (خصوصاً اگر مربوط به همسر و زندگی اشتراکی‌تان باشد).

– دفعات و شدت جر و بحث‌های شما بیشتر شده است و یا اصولاً برای جلوگیری از جر و بحث سعی به فرار از آن می‌کنید (تا طرح و حل آن).

– بندرت اوقات خوشی را که با هم داشته‌اید بخاطر می‌آورید و یا بندرت ایده‌ها و آرزوهای‌تان را با هم در میان می‌گذارید.

– اشتیاق چندانی برای با هم بودن و خوش‌گذرانی و تفریح با هم نشان نمی‌دهید (حتی به این دلیل که شدیداً مشغول کار و وظایف خود هستید).

– ارتباط زناشویی‌تان یا کاهش یافته‌و یا رغبت و میل چندانی ندارید.

– ته دل‌تان احساس می‌کنید که در ارتباطتان چیزی غیرعادی است (به شرط اینکه آدم شکاکی نباشید).

نکته: بر روی یک ورقه کاغذ ده خصوصیت، رفتار و یا ویژگی که همسرتان به آنها بهاء می‌دهد و آنها را دوست دارد ، لیست کنید (مثلاً نظافت، لباس و پوشش مناسب، اختصاص زمان برای با هم بودن، مسئولیت‌پذیری، محترمانه رفتار کردن، ابراز علاقه و محبت و …). دو مورد از آنها را انتخاب کنید و هر روز برای مدت یک ماه آنها را بطور صمیمانه برآورده کنید و ماه بعد دو مورد دیگر و الی آخر. در مدت کوتاهی نتایج خیره کننده آن را خواهید دید (عشق ساختن و شدن است و نه فقط داشتن)

۱) زن و شوهر بایستی هر آنچه را در دل دارند به همسرشان بگویند.

برخی بر این باورند که چون زن و شوهر جفت و نیمه همدیگر هستند هر چه زوجین احساسات و افکار (چه مثبت و چه منفی) خود را با هم در میان بگذارند آنها رابطه صمیمانه‌تر و عاشقانه‌تری خواهند داشت. این مسئله زمانی صادق خواهد بود که شروط زیر رعایت شوند:

! قبل از هر یک انتقاد یا نکته منفی در مورد همسر بایستی حداقل به ۵ نکته و ویژگی مثبت او اشاره و مورد تحسین و ستایش قرار گرفته شده باشد. به عبارت دیگر، یک گفتار یا رفتار مخرب و منفی اثرات پنج گفتار و رفتار خوب و مثبت را ضایع می‌کند.

! آیا اطلاعات و یا مطالب گفته شده نقش و تاثیری بر زندگی اشتراکی‌تان خواهد گذاشت؟ مثلا بیان مطالبی نظیر پارسال که خونه مامانم بودیم تو یه جوک گفتی که من خیلی خجالت کشیدم؛ یا: امروز که رفته بودم سوپری خرید یه نفر به من متلک گفت ؛ یا: فلانی به من گفت که مامانم چطوری تونسته با پدر عصبی و ترش‌روم زندگی کنه و … کاملا بی مورد هستند.

! اگر در رابطه با ظاهر همسرتان نکته منفی وجود دارد (مثلاً لباس، نوع آرایش و …) بهتر است انتقاد بصورت مثبت ابراز شود (مثلاً اگر همسرتان رژ قرمز زده و چندان مورد پسند شما نیست می‌توانید بگویید: به نظرم رژ قهوه‌ای خیلی‌خیلی زیباترت می‌کنه و یا با اون لباس. …. خوشگل‌تر می‌شی و…)

۲) در مشکلات زناشویی همیشه زن و شوهر هر دو مقصر هستند!

اگر چه در بسیاری از موارد این موضوع صادق است ولی چنین منطقی در بسیاری از موارد می‌تواند بسیار احمقانه و مخرب باشد. برای مثال در مواجه با خیانت یکی از زوجین، چنین استدلال می‌شود که حتماً همسر او کمی‌ها و کاستی‌هایی در مورد سکس و … داشته که موجب خطا و انحراف او شده است. وظیفه ما در زندگی اشتراکی این است که کار خوب و درست خود را انجام دهیم و نه اینکه قصور و کوتاهی و یا حتی خطای دیگری مجوزی برای خطا و گناه دیگری شود (اول تکلیف زندگی اشتراکی خود را مشخص کنید و آنگاه که آزاد شدید هر کاری که دوست دارید انجام دهید).

۳) ازدواج مشارکت برابر (۵۰-۵۰) است.

اگر چه در کل و طولانی مدت ازدواج یک مشارکت و همکاری برابر است اما واقعیت‌های زندگی و افراد آنچنان پیچیده و غیرمترقبه هستند که در بسیاری از موارد پیروی از این اصل غیر ممکن می نماید. برای مثال، زمانی که یکی از زوجین شدیداً بیمار می‌شود دیگری ممکن است بیش از ۹۰% مسئولیت زندگی را به دوش بکشد و در زمانی دیگر طرف مقابل.

به همین ترتیب در مشکلات زندگی ممکن است فرد بر این باور باشد که من یک قدم خود را برداشته‌ام و حال نوبت طرف مقابل است. یا اینکه من چنین و چنان کارهایی را انجام داده‌ام و حال او باید جبران کند (اگر هم به زبان نیاورد حداقل در ذهن خود چنین استنباط و تفکری دارد). اصل کلی در این باره این است که ما بایستی در هر موردی کار درست و خوب خود را با توانی صد در صدی انجام دهیم و منتظر جبران و یا حرکتی از طرف مقابل نباشیم (ممکن است کار خوب و درست ما این باشد که حتی اگر همسرمان حاضر نباشد ما خود به تنهایی به مشاوره رفته و اگر به این نتیجه رسیدیم که راه دیگری باقی نمانده، آنگاه خود را نجات دهیم).

۴) مشکلات زندگی زناشویی را باید در خود نگه داشت و با کسی در میان نگذاشت.

متاسفانه بدلیل سیستم فکری بسیاری از آقایان (نظیر اینکه همه چیز‌دان هستند و یا مسائل خانوادگی و خصوصی نبایستی با کسی درمیان گذاشته شود) و بسیاری از خانمها (ترس از آبرو یا خجالت کشیدن و یا اینکه مشکلات به مرور زمان کم‌رنگ خواهند شد)، زوجین زمانی بدنبال چاره و راه حل می‌گردند که یا دیر است و یا بسیار مشکل. به عنوان یک اصل کلی، هرگاه با مشکل و مسئله یا اختلاف زناشویی روبرو شدید و نمی‌دانید که کار درست چیست و یا راه ‌حل و درایت‌تان کارساز نبود در اولین فرصت ممکن با یک فرد آگاه، بصیر، منصف و با تجربه مشورت نمایید. بهترین فرد برای این کار یک متخصص مشاوره ازدواج و خانواده است اما در مواردی والدین دو طرف نیز گاهی کمک کننده خواهند بود ( به شرط اینکه آگاه ، مهربان و منصف باشند).

توجه: طرح و درد دل مسائل خصوصی و خانوادگی با دوستی که از آگاهی و تخصص و تجربه کافی برخوردار نیست نه تنها مفید نیست بلکه تجاوز به حریم خصوصی همسرتان می‌باشد و معمولا بیشتر زیانبار خواهد بود تا مفید و کمک کننده. زیرا ممکن است از آن سوءاستفاده شود، توصیه های غلط داده شود، فرد مورد تایید نادرست قرار گیرد و …

– سوء تفاهم عامل بسیاری از دلخوریها و مشکلات زناشویی است. احساس، نظر، انتظار و خواسته خود را کاملاً شفاف، ساده، دوستانه و صادقانه ابراز کنید، بدون اینکه همسرتان را سرزنش، بازخواست، تهدید و یا تخریب کنید. مثلاً اگر می بایستی از موضوعی نیز شما مطلع می‌شدید بجای اینکه بگویید: «تو اصلاً منو به حساب نمی‌آوری»، «باید به من می‌گفتی»، بگویید: «فکر می‌کنم این موضوع به من هم مربوط می‌شد و بهتر بود من هم از اون خبر می‌داشتم» یا: «دوست داشتم نظر من هم پرسیده می‌شد»….).

– خشم و عصبانیت را هرگز عذر و بهانه‌ای برای بدرفتاری و گفتار نامناسب‌تان قرار ندهید (جایی برای «عصبانی بودم نفهمیدم اون حرف رو به تو زدم» یا «عصبانی بودم و اون کارو کردم» وجود ندارد). ما در زمان عصبانیت (حتی اگر حق با ما باشد) بعید است در برابر رئیس، قاضی، پلیس و … کنترل خود را از دست دهیم و گفتار یا رفتار غیرمحترمانه از ما سر بزند. در حالیکه اهمیت، جایگاه و نقش همسرمان به مراتب بیش از آنها است.

چند نکته:

حدود نیمی از زنان با مادر شوهر خود مشکل و اختلاف دارند ولی فقط ۱۵% مردان با مادر زن خود اختلاف و ناراحتی پیدا می‌کنند و بیشترین موضوع‌های مورد اختلاف کارهای منزل، تربیت کودکان و مسائل مادی است.

تا آنجا که می‌توانید از مجادله و مقابله با خانواده درجه اول همسرتان (خصوصاً پدر و مادر) جداً خودداری کنید. با در میان گذاشتن موضوع با همسرتان (خصوصاً موضوعاتی که مهم هستند) اجازه دهید او با شما همفکری و مشارکت کند.

در صورت وجود کدورت میان همسرتان با خانواده درجه اولش (پدر و مادر و خواهر و برادر) تا آنجائیکه می‌توانید در بهبود رابطه آنها بکوشید (چیزی که بسیاری از زوجین برعکس آن را انجام می‌دهند).

اگر از طرف خانواده‌تان ظلمی بر حق همسرتان روا رفت تمام توان خود را برای حمایت از او بکار ببندید.

هیچگاه مشکلات زن و شوهری خود را با خانواده‌تان در میان نگذارید مگر اینکه مطمئن باشید آنها آدمهایی کاملاً بالغ، منصف و خردمند هستند (نه اینکه شما به این باورید بلکه دیگران نیز آن را تائید می‌کنند).

ذهنیت منفی در مورد مادر زن و مادر شوهر و عروس و داماد را از خود دور کنید.

هیچگاه انتظار نداشته باشید رابطه شما با پدر و مادر همسرتان همانند پدر و مادر خودتان شود (هر چند در برخی از موارد حتی ممکن است پدر و مادر همسر بهتر از پدر و مادر واقعی فرد شوند).

انتظار نداشته باشید رابطه شما با خانواده همسرتان از همان ابتدا بسیار خوب باشد. چنین رابطه‌ای زمان‌بر و نیازمند شکیبایی و محبت است (زمینه ذهنی بسیاری از آنها این است که شما فرزندشان را از چنگ‌شان درآورده‌اید و می‌خواهید او را بنده خود کنید).

همسرتان را با پدر یا مادر خود مقایسه نکنید («دلم تنگ قورمه سبزی مامانم شده!!!»).

چند نکته:

هرگز رفتار و گفتاری نداشته باشید که کودک را مجبور به انتخاب بین پدر و مادر کنید ( به کی رفته؟ کی رو بیشتر دوست داری و جملاتی نظیر آن برای کودک بسیار استرس‌زا و مخرب است).

از اینکه کودک به یکی از شما وابستگی و توجه بیشتری نشان می‌دهد، ناراحت نشوید. این یک روند و ویژگی طبیعی کودک تا ۶-۵ سالگی است (secure attachment).

در حضور فرزندتان (انتان) هم به یکدیگر ابراز علاقه و محبت و احترام کنید و قدردان و سپاسگزار یکدیگر باشید تا الگوی مناسبی برای آنها باشید.

در موارد تربیتی حتی اگر مطمئن هستید همسرتان رفتار و واکنش غلطی را مرتکب شده است در آن لحظه مخالفت نکنید بلکه در زمانی دیگر با هم بحث و مشورت نمایید و در اصلاح اشتباه رخ داده شده بکوشید (مثلاً اگرهمسرتان به نادرستی خواسته فرزندتان را رد کرد و کودک به شما متوسل شد در آن لحظه نظر همسرتان را تائید کنید ولی در خلوت با همسرتان موضوع را در میان بگذارید).

هرگز دست به تنبیه فیزیکی فرزندتان نزنید (خشم و کینه و یا حس بی‌ارزش بودن یا دوست نداشتنی بودنی که در درون کودک کاشته می‌شود می‌تواند تا آخر عمر زندگی فرد را بطور منفی تحت تاثیر قرار دهد).

فرزندان را بهانه‌ای برای دور شدن و فاصله گرفتن از همسرتان قرار ندهید. شما زمانی می‌توانید فرزند خوب و صالحی پرورش دهید که رابطه شما با همسرتان خوب باشد.

هرگز از همسرتان به فرزندان خود شکایت نکنید و آنها را داور و قاضی قرار ندهید.

هرگز به فرزندانتان بد همسرتان را نگویید (حتی اگر به حق باشد) و به دروغ نیز از او حمایت یا تعریف نکنید.

– عشق داشتن نیست، ساختن است. بی‌جهت با رؤیای پیدا کردن نیمه گم شده خود زندگی اشتراکی‌تان را خراب نکنید. اگر آن کشش و جذبه اولیه را نسبت به هم داشته‌اید ولی بمرور زمان کم رنگ شده است، شما می‌توانید با آگاهی و تدبیر و بر پایه صداقت و محبت آن رابطه عاشقانه واقعی را با همسرتان بوجود آورید

! هرگز همسرتان را در موقعیتی قرار ندهید که مجبور به انتخابِ میان شما و یا خانواده‌اش باشد. از این راه حل فقط در موارد حیاتی و مهم نظیر اعتیاد (بر حسب مورد)، خشونت فیزیکی، خیانت و … می‌توان استفاده کرد.

! این تفکر مخرب و غلط را که بایستی گربه را دم حجله کشت، دور بریزید.

! شما حداقل دو دهه از زندگی‌تان را تنها خوابیده‌اید و عادات مخصوص خود را دارید و حال یک شبِ، بایستی با همسرتان که ممکن است عاداتی متفاوت داشته باشد بخوابید و طبیعی است که دچار برخی مشکلات شوید. خوشبختانه به مرور زمان حرکات زوجین در موقع خواب، با هم هماهنگ خواهد شد و تنها مشکلی که ممکن است باقی بماند مسئله خروپف کردن یکی از زوجین است. خروپف ممکن است بدلایلی همچون نامناسب بودن موقعیت سر، چاقی، استعمال دخانیات، اختلال نرم کام، انحراف بینی و برخی مسائل طبی و آناتومیک باشد که خوشبختانه با مراجعه به پزشک قابل برطرف شدن هستند.

! هر فردی دهان و بدنش بوی خاصی دارد، اما نواحی خاصی از بدن (نظیر ناحیه تناسلی، زیر بغل، بین انگشتان پا، اطراف بینی و ناف) بدلیل شرایط خاص و وجود برخی از میکروبهای طبیعی، ظرف چند ساعت بدبو می‌شوند. تاثیر هر نوع بو، بر روی هر فردی می‌تواند متفاوت باشد ولی بوی بد همیشه باعث سرکوب حس جنسی می‌شود (مگر در افرادی که مشکل روانی داشته باشند). علاوه بر مسواک زدن، عادت کنید هر شب قبل از رفتن به رختخواب دوش نیز بگیرید.

! مشکلات جنسی‌تان را از همان روزهای اول جدی بگیرید و با همسرتان در میان بگذارید و در صورت لزوم حتی با یک مشاور صحبت کنید.

۳) اگر قبلاً در مورد مسائل مهم، با هم مشورت و گفتگو نکرده‌اید آن را در اولویت اول قرار دهید (شغل، تحصیل، مسائل اقتصادی، بچه، محدوده وظایف و مسئولیت‌ها، توقعات، خانواده‌ها و …).

۴) با شک و تردید زندگی نکنید. اگر متوجه مسئله‌ای شک برانگیز شدید، بدون اینکه قضاوت کنید، با احتیاط و مراقبت تمام عیار از هر کاری که می‌توانید شک خود را برطرف کنید (چه مثبت، چه منفی) دریغ نکنید (به شرط اینکه اساساً شخصیت شکاکی نداشته باشید که در این صورت اول بایستی با مراجعه به متخصص آن را برطرف کنید) و برای یکبار و همیشه شک خود را برطرف کنید.

۵) برای همسرتان، همسر (همراه، همدم و دوست) باشید نه پدر یا مادر: بسیاری از زوجین به اشتباه و ناخودآگاه، مهربانی و محبت‌شان بوی پدری یا مادری می‌دهد (بکن، نکن، خوبه، بده). هر چند چنین رابطه‌ای در اوایل برای هر دو طرف ممکن است بسیار خوشایند و لذّت‌بخش باشد ولی دیری نخواهد پایید که به دشمنی و نفرت تبدیل خواهد شد. برای اجتناب از این مسئله نه بجای او احساس کنید (بیرون سرده، شال گردنت‌رو ببر؛ این رژ لب جلفه و …) ، نه بجای او فکر کنید و نه بجای او تصمیم بگیرید (اون دوستات فلانند، نمک برات خوب نیست و …).

۶) همه افراد در ذهن خود الگو و مدلی از یک همسر ایده‌آل دارند که ممکن است والدین و یا افراد دیگر باشند. قبل از اینکه همسرتان بخواهد مطرح کند، خودتان پیش قدم شده و در جلسات هفتگی یا ماهانه، دوستانه و صمیمانه از همسرتان بخواهید که اشتباهات و نقص‌های شما را متذکر شود و آن را فرصتی طلایی برای بهبود رابطه و رشد خود در نظر بگیرید. بخاطر داشته باشید که فقط مردگانند که اشتباه نمی‌کنند و هیچ انسان کاملی وجود ندارد.

۷) هیچگاه احساس و ناراحتی خود را پنهان و سرکوب نکنید و صادقانه و مهربانانه آن را با همسرتان در میان بگذارید

۸) تمامی مسائل خصوصی گذشته خود را به خاک بسپارید (حتی خاطرات). در زندگی اشتراکی جایی برای نگهداشتن دفترچه خاطرات یا عکسهای آنچنانی دوران مجردی ، پیام تبریک فرستادن به دوست … قدیمی، دعوت به جشن عروسی دوست … قدیمی، و …. نیست.!

۹) مسائل خصوصی زندگی زناشویی خود را با فامیل و یا دوستان در میان نگذارید و در مورد مشکلات و اختلافات زناشویی بدنبال کمک تخصصی بروید. برای شروع اگر پدر یا مادر خود را فردی آگاه و عادل میدانید ( و دیگران میدانند) میتوان مورد را با آنها درمیان گذاشت ولی خودتان تصمیم درست را بگیرید.

۱۰) هر انسانی هر چند ناقص، همیشه نکات مثبت و خوبی هم دارد. هر روز دلیل و بهانه‌ای پیدا کنید که از همسرتان تشکر و قدردانی کرده و ابراز محبت و علاقه کنید.

برگرفته شده از کتاب: مسائل و مشکلات زناشویی و راهکاره – انتشارات ما و شما

4 پاسخ به “عشق، داشتن نیست، ساختن است”

1. حدیث ابوالحسنی گفت:

   اردیبهشت ۱, ۱۳۹۷ در ۱۱:۱۴ ق٫ظ

   سلام خسته نباشید مطالب فوق العاده اموزنده است امیدوارم خواننده و به ویژه افراد متاهل نکته به نکته این موارد و در زندگی خودشون اعمال کنند.
   بازهم سپاس بخاطر مطالب ارزشمند و گرانبهای سایت.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. بهناز معتمد گفت:

   اردیبهشت ۱, ۱۳۹۷ در ۱:۲۷ ب٫ظ

   مطلب جالبی بود. سپاس

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. نازیلا رهدوست گفت:

   اردیبهشت ۱, ۱۳۹۷ در ۳:۰۹ ب٫ظ

   این نکات بسیار سازنده و‌کلیدی را چه خوب هست که بخواهیم که بخوانیم ، باور کنیم ودر جهت اصلاح به عمل در آوریم. عالی هستند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. اشرف گفت:

   اردیبهشت ۲, ۱۳۹۷ در ۶:۵۷ ق٫ظ

   نکات عالی را ذکر فرمودید .تشکر

   برای پاسخ دادن وارد شوید