یک استاد کاراته به خاطر مهارتهای افسانه ایش، از شهرت و اعتبار وسیع و زبانزدی برخوردار بود. او شاگردان زیادی داشت و یکی از خوش آتیه ترین شاگردانش، اَه فِی (Ah Fei) نام داشت. اما استاد همه فنون خود را به او یاد نداد زیرا می ترسید یک وقتی، شهرت اَه فِی از او پیش افتد.

سال ها گذشت و اَه فِی شاگردان خودش را داشت. اَه فِی، مانند استادش، مایل نبود تمام مهارتها را به شاگردانش منتقل کند. بعد از چند نسل، مهارتهای استاد اصلی کاراته همراه با شهرت، اعتبار و میراث اش برای همیشه از بین رفت.

با یاددادن آنچه میدانیم راه را برای یادگیری چیزهای نو باز می کنیم، تا یک ظرف خالی نشود نمی توان آن را با چیزی تازه پر کرد، امروزه دسترسی به اطلاعات آنچنان آسان شده است که چیزی را که امروز میدانیم و گمان می کنیم تنها خودمان می دانیم، بسیاری از انسان های دیگر در روی زمین چندین برابر آن را می دانند یا به آن دسترسی دارند

با پرورش استعدادها و به اشتراک گذاشتن دانش و تخصص مان با دیگران

میراثی ماندگار به جا بگذاریم