ما انسان ها اغلب در پشت نقاب استحقاق، خوددوستی، عزت نفس، اعتماد به نفس گرفتار دام یا تله خودشیفتگی و خودپرستی میشیم. درسته که هر آدمی خودش را بیشتر از بقیه دوست داره، اما بعضی‌ها اونقدر خودشون را دوست دارند که همه را اسیر و گرفتار کردند.
خودشیفتگی یعنی شیفته خود بودن. اغلب به اشتباه واژه عشق یا عاشق را برای هر چیزی به کار میبریم، مثلا من عاشق موسیقی هستم، ما می تونیم به موسیقی علاقه مند باشیم یا به شدت علاقه مند باشیم، اما واژه عشق تنها برای روابط انسانی به کار برده میشه نه چیز دیگه، عاشق چیزی یا کسی بودن طبیعی است ولی عاشق خود بودن کاملا نامتعارف است و اینجاست که اختلالی به نام «خودشیفتگی» مطرح می‌شود.
شاید این صفت را بارها در تعریف آدم‌هایی که زیاد از خودشان تعریف می‌کنند، شنیده باشیم. ولی خود شیفته‌ها علاوه بر عاشق خود بودن صفات دیگری هم دارند که آنها را از جمع متمایز و مشکلاتی را در روابط‌شان ایجاد می‌کند. اختلال خودشیفتگی از واژه‌ای یونانی به نام نارسیس گرفته شده. براساس یک افسانه یونانی روزی مرد بسیار زیبایی به نام نارسیس چهره خودش را در آب می‌بینه و یک دل نه صد دل عاشق اون میشه و دست آخر هم در راه همین عشق، خودش را به فنا میده!

به همین دلیل افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستیک، آدم هایی هستند که بیش از حد خودشان را دوست دارند، اعتماد به نفس اغراق‌آمیزی نسبت به خود دارند، بیش از حد به خود احترام می‌گذارند و به طور کلی شیفته خود هستند. وانمود می‌کنند در زندگی پیشرفت‌های زیادی کرده‌اند، در حالی که او زندگی عادی‌شان خبری از این پیشرفت‌ها نیست. اونها همیشه همه وقت و همه جا خودشون را برتر و بهتر از بقیه می دونند و به خودشون اجازه میدن اگر از دست کسی دلخور هستند بدترین مجازات ها را در حق اون آدم فلک زده اعمال کنند!

این آدم های به راحتی با بقیه دوست نمیشن یعنی افتخار نمیدن

حس همدلی و شفقت در اونها خیلی کم هست یا اصلا وجود نداره

در برابر انتقاد بقیه به شدت واکنش نشون میدن، و هر انتقادی از خودشون را نشانه حسادت بقیه میدونند!

تو مهمونی ها دوست دارند فقط به اونها خدمات VIP داده بشه

به شدت احساس مالکیت دارند و از هرچیزی خوششون بیاد باید در اولین فرصت تصاحب کنند حتی به زور!

اصلا طاقت و تحمل شنیدن نه را ندارند! و وقتی کسی به هر دلیلی بهشون نگه بگه اولین جواب اونها اینه:‌ آخه چرا؟ من همه چی دارم!

از دیگران متوقع هستند که تحت هر شرایطی باید به فکر اونها باشند و هیچ استثنایی را قبول نمی کنند خودشون را جذاب و دوست داشتنی میدونند و هر کس خوشگل باشه اولین جمله ای که میگن اینه: این کجاش خوشگله؟! برای همین حرکات نمایشی زیادی برای دیده شدن انجام میدن!

هم دوست داشتن هم دشمنی هاشون افراطی هست. اگر حالشون خوب باشه و از کسی خوششون بیاد میبرند به عرش و اگه حالشون خوب نباشه و از کسی خوششون نیاد( همون کسی که تا دو دقیقه پیش عاشقش بودن!) با مغز می کوبندش به فرش!

اگه این حس و حال بین ۶ تا ۹ ماه در ما دوام داشته باشه بهتره به جای نگاه کردن تو آینه به یک روانپزشک با تجربه مراجعه کنیم و دست کم دو سه سال وقت بگذاریم تا شاید حالمون خوب بشه! خطرناک ترین شکل آدم های خودشیفته ، شکل مذهبی اونهاست، خودشیفته های مذهبی باور دارند که تو هر فرقه و مرامی که هستند، اصیل ترین و بهترین پیرو اون فرقه و مرام هستند و بهتر هست در اولین فرصت بقیه گمراهان و گناهکارهای روی زمین را به راهی که خودشون استادش هستند هدایت کنند( به هر وسیله ممکن مثل کف گرگی، زیر زانو و کله)

مراقب خودمون و دیگران باشیم مبادا تو گودال استحقاق یا خودشیفتگی افتادیم و خبر نداریم!